Jesteśmy wrośnięci w ziemię. Bardzo głęboko. Może nawet bardziej niż nam się wydaje. Ale musimy nauczyć się z niej wychodzić tak, jak Abraham. Musimy być ludźmi „w drodze”. Nie można się zatrzymywać.
“Nadzieję jednak mam odzyskać błogi stan…Nawet mnie nie znasz, ale obiecaj poświęcisz jedną chwilę albo dwie, kiedy obejmiesz poczuję siłę…”Brodka podpowiada…
I jeszcze to…”Nie wychodź Abrahamie z ziemi Ojców swoich, gdzie ujrzałeś światło, czego szukasz w obcej ziemi…Pielgrzymie….kiedyś to śpiewałam na oazie…tak bardzo dawno temu…teraz ta piosenka przypomniała o sobie, pamięć nasza…
“Nadzieję jednak mam odzyskać błogi stan…Nawet mnie nie znasz, ale obiecaj poświęcisz jedną chwilę albo dwie, kiedy obejmiesz poczuję siłę…”Brodka podpowiada…
I jeszcze to…”Nie wychodź Abrahamie z ziemi Ojców swoich, gdzie ujrzałeś światło, czego szukasz w obcej ziemi…Pielgrzymie….kiedyś to śpiewałam na oazie…tak bardzo dawno temu…teraz ta piosenka przypomniała o sobie, pamięć nasza…