środa
Dzięki ostatnim opadom powietrze już bardziej nadaje się do oddychania. Dobrze. Miałem pomysł na to, żeby pochodzić trochę po deszczu, ale po namyśle dałem sobie spokój. Mam jeszcze trochę pracy, która tak, jak blog (sic!), niestety nie może już dłużej poczekać.
Przed południem prowadziłem burzliwe pertraktacje z urzędnikami Wojewódzkiej Stacji Epidemiologicznej odnośnie rezultatów badań wody na naszym podwórku. Wynik – trochę powyżej normy. Ustaliliśmy, że badanie powtórzymy jeszcze raz, tylko trzeba spuścić z kranu kilkanaście hektolitrów wody. Szkoda tylko, że w deszczową pogodę, woda popłynie do kanalizacji, a nie na grządki brata Mario…
praca nie zając, a woda jednak życie… ważne aby zdatna do picia :) serdeczności
jakże fajnie jest czasem pochodzic po deszczu… a najlepiej na malutkiej mrzawce… podniesć ręce i głowe do góry i poczuć to orzeżwienie…http://dzieczkokochaneprzezboganapewno.bloog.pl/podaj_haslo.html#komentarzeewcia
E tam… Z (nie)pogody trzeba korzystać, zwłaszcza z ostatnich kropli majowego deszczyku, dzięki którym można jeszcze urosnąć. Heh, stój na deszczu – będziesz wielki! ;)Zresztą pracy i zaległości na blogu zawsze będzie dużo – o to martwić się nie trzeba. :P Wiem to z własnego doświadczenia… Ale to miło, że w końcu Ojciec tutaj wrócił. :)Serdecznie pozdrawiam!! ;))Z Bogiem! :)
o jak miło nowa notka :)
Drogi Fr.TomkuJa w kwestii formalnej: mianowiecie używania znaku “sic!”Sic – skrót łacińskiego wyrazu sicut oznaczającego “właśnie tak”, “tak jak było”, “jak stoi”. Jest używane zazwyczaj w nawiasie w tekście obok słowa, które mogłoby być uznane za napisane w sposób niewłaściwy:- Cytując czyjś tekst wraz z zawartym w nim błędem (najczęściej ort.), dodajemy (sic), dając czytelnikom do zrozumienia, że to nie nasze potknięcie.- jeśli chcemy pewnić czytelnika, że na przykład jakaś bardzo wysoka, podana cena to nie nasza pomyłka.- inne podobne.Mam wrażnie, ze (sic!) jest trochę przez Brata nadużywane. Taki maly poradnik językowo-edytorski.
Dzięki za zwrócenie uwagi. Ale sic! może funkcjonować również jako ironiczna uwaga. Używam go najczęściej w tym znaczeniu.
Ileż cierpliwości trzeba mieć także Tomaszu, wysłuchawszy uwag dotyczących zwykłego a może niezwykłego jak się okazuje (sic). Faryzeusz na drodze chciałoby się powiedzieć!!! A to tylko delikatnie podpisane “życzliwa”. ale z jakimś tam przekąsem…aż ja tu czuję…życie, ciągle jednak zaskakuje…krzyżuje na drodze nie tylko nasze potknięcia niezawinione, niezrozumiane, ale także słowami przybija do klasztornego muru…aż z wrażenia zapomniałam treści postu…