słońce chyliło się już
ku zachodowi
gdy Ty
wciąż niestrudzony
kazałeś do tłumów
słuchałem Twoich słów
z zaciekawieniem
aż nastał wieczór
wszyscy rozeszli się do swoich domów
Ty Panie też odszedłeś
zostałem sam
proszę powróć
i zapal choć jeden
maleńki ognik
tak bardzo boję się ciemności
Przed chwilą komentowałam ten wiersz powyżej, on się powtarza w drodze, ja niezmiennie powtarzam ciszą -nie boję się ciemności, bo Ty Panie jesteś ze mną….
ten wiersz jak kolejne przerzucane tomy… powrotna droga..pisałam kiedyś ” przed chwilą komentowałam…” to także a czytam teraz tomami raz jeszcze..co z czasem zatem…czy to Aslanie, kraina Narnii…”Wszyscy mamy źle w głowach”…ktoś śpiewał,tak, to tylko Kiler….lekarz , psychiatryk…Piękne…to jest….