umykająca codzienność

Pojechałem do miasta oddać do naprawy zegarek. Pasek się zerwał i wyczerpała się bateria. Chyba przyzwyczaiłem się do życia z poczuciem czasu. Pewnie dlatego, że ciągle za czymś gonię. Mało jest chwil, kiedy świadomość umykającej codzienności przestaje mieć dla mnie jakiekolwiek znaczenie. Czasami tylko, kiedy gdzieś wyjadę, np. na urlop potrafię cieszyć się tym, co mnie otacza bez ukradkowego spoglądania na zegarek.
Kiedyś znajoma zapytała: W klasztorze to czas pewnie się zatrzymał?
Odpowiedziałem: Za murami klasztoru czas zatrzymuje się tylko… czasami!

Możesz również polubić

16 komentarzy

  1. ~Dusiek

    w zupełności się zgodzę z tą odpowiedzią… jest to jednak zupełnie inny czas ;)

    1. Tomasz

      Życie za murami klasztoru też ma swoją dynamikę :)

      1. ~Dusiek

        jasne, ale jest ona wypełniona Bogiem… i to jest w niej piękne ;)

  2. ~Kłosu

    Oooch! Wszędzie mi przypominają o uciekającym czasie… A matura tuż-tuż ;PNajlepiej żyć chwilą, ot co ;)Pozdrawiam :D

    1. Tomasz

      Żeby tylko potem nie było: znów za rok matura :)

      1. ~nats

        bo ja wiem? :D w zeszłym roku była moja studniówka i matura, teraz studia, ale znów studniówka i matura (dla odmiany z historii, bo poprzednio tak panicznie balam się matmy, że z historii zrezygnowałam xD )

  3. ~Palabra - http://niedowiarstwomoje.blogspot.com

    Jakoś tak to już jest. Gdy człowiek ma poczucie obowiązku – to stara się dyscyplinować sam siebie, zerka – mniej lub bardziej ukradkiem – na zegarek. W ekstremalnych przypadkach – pędzi na łeb na szyję, żeby jak najszybciej, jak najwięcej, wyrobić normę, być lepszym w statystyce, zarobić na premię… Pytanie – warto? Najlepszy przykład – że nie – to Mariusz Łukasiewicz, twórca Lukas Banku. Stworzył Lukasa, kładł podwaliny od Eurobank. Nacieszył się nimi? Nie, w 2004 zmarł na zawał w wieku 43 lat. Warto się spieszyć – o ile jest do czego. Kasa to nie wszystko.

    1. Tomasz

      Przy okazji dzisiejszej ewangelii zastanawiałem się co jest moją mamoną? Wszystko wydaje się ważne, ale też bez niektórych ważnych rzeczy tak samo można żyć. Nie wszystko jest potrzebne do zbawienia.

  4. ~Nobody

    A ja nie noszę zegarka – leży sobie ładny w szufladzie biurka. ;) A to dlatego, że robiąc na studiach notatki, przeszkadzał mi on w pisaniu (piszę lewą ręką i na tej samej noszę zegarek) i oddzwyczaiłam się od niego. Oczywiście mogłabym go przełożyć na drugą rękę, ale dziwnie bym się czuła – kwestia przyzwyczajenia. ;) Nie oznacza to oczywiście, że obchodzę się zupełnie bez czasu – mam go przecież także na komórce. :)W ogóle to takie dziwne, bo kiedyś, lata temu, to właśnie ja byłam “zegarynką”. Zawsze nosiłam zegarek i podawałam godzinę innym. :) Jak widać czasy się zmieniają… ;) Zresztą pewnie jeszcze wrócę do swojego zegarka, kiedy choćby pójdę do pracy, o ile nie będę miała w niej za dużo odręcznego pisania. :PAle generalnie tak na co dzień nie zwracam uwagi na płynący czas (w sensie, żeby ciągle go kontrolować) – pewnie dlatego, że mam go teraz w nadmiarze. :)Pozdrawiam i życzę miłego weekendu! :)

    1. Tomasz

      Ja, niestety, w nadmiarze go nie mam. Pamiętam jednak, że zegarek kupiłem kiedy byłem już w seminarium. Wcześniej nie był mi potrzebny. Wniosek z tego, że w klasztorze życie pędzi :)

  5. ~makosia16

    Zapytano mnie dzisiaj czy się spieszę i czy mam czas.odpowiedziałam, że nie wiem; mam dużo spraw ale robię tak jak bym na wszystko miała czas – będzie tyle zrobione na ile siły pozwolą i ile zdążę do północy :).Przystanęłam; warto było. Oczy błyszczące radością zapłatą za poświęcony czas… to działa iskierki zabłysły i u mnie…

    1. Tomasz

      Masz po prostu dystans do czasu. Ja niekiedy odkładam sprawy na później. Później jednak okazuje się, że też nie ma na nie czasu.

  6. karolina242@poczta.onet.pl

    Ja na studiach zginęłabym bez zegarka. I on właśnie boleśnie mi uświadamia, że nic nie stoi w miejscu, że upływa mi życie stanowczo za szybko…

    1. Tomasz

      Kiedy studiowałem też miałem takie wrażenie. Teraz może więcej mam dystansu, ale i tak czasami mam poczucie, że robię rzeczy, które miały być zrobione wczoraj :)

  7. ~creedka

    ładnie ujęte…”czasami” ;)trzeba nam chyba więcej dobrych i pięknych chwil, bo to przecież w takich właśnie momentach życia czas się zatrzymuje…

    1. Tomasz

      Ostatnio przeżywałem coś takiego, kiedy siedziałem na dachu :)

Dodaj komentarz

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.