(…)
Wyścig ze Słońcem, z Wiatrem, z Czasem…
Wskaźnik prędkości pokazywał coraz to nowe liczby: 110, 120, 140, 150… Słońce uciekało za horyzont. Wydawało mi się, że mogę je doścignąć. Razem z Wiatrem pobiec i złapać w dłonie jego gorące promienie.
Czas też uciekał. Nieuchronnie. On zawsze jest jak… jak powietrze, którego nie możesz skryć w dłoniach. Ciągle tylko ulatuje i ulatuje. Niezmordowany podróżnik i kuglarz. Śmieje się z nas, kiedy nie potrafimy go wykorzystać, rzuca nam kłody pod nogi, kiedy nie możemy zdążyć. Na mecie zawsze jest pierwszy.
Czas…
prrryyyyyyy……szalony….!!!(:
Dobrego czasu !!!!Będę pamiętać :)
“Czas wymiarem przestrzenią Czas Lekiem Miarą Czas leczy rany Realizuje plany Jest wszechobecny Jest niewidzialny Nie można go poczuć Sobą władany Jest sam dla siebie Mocną obdarowny Potęgą wieczną Często niechciany”
“To nie czas pędzi, to my nie nadążamy.”
Jedna osoba powiedziała mi kiedyś takie coś, co bardzo mocno mi utkwiło w pamięci i myślę, że jest warte zapamiętania: “Czas jest zawsze. Jeśli mówimy, że go nie ma, obrażamy Władcę Czasu. U Boga nie ma było, nie ma będzie jest wieczne teraz.” Takoś jakoś mi się przypomniało… Pozdrawiam:)
A mi chyba brakuje czasu. Chciałabym go mieć dużo więcej, by zdążać ze wszystkim… Choć w sumie wtedy zwiększyłoby się ryzyko zmarnowania go. Ale mimo wszystko… Choć niby lepszy niedosyt niż przesyt! ;)Pozdrawiam! :)PS: Nie wiem, kiedy mi się uda Ojcu napisać tego maila… Już zaczęłam, ale skończyć nie mogę. Tak, ten czas… :P
rozumiem rozterkę. Mieć więcej czasu tzn. mieć więcej czasu na pracę naukową , mieć więcej czasu na rozterke :) , mieć wiecej casu na głupoty.
Dokładnie tak. Każdy medal ma 2 strony… Ale mimo wszystko chyba lepiej mieć trochę więcej czasu, niż nie wyrabiać się ze wszystkim.Pozdrawiam! :)
mówią, że jak znajdziesz czas na modlitwę, to na wszystko inne również i wtedy też ze wszystkim zdążysz:)
Czyli że dzięki modlitwom wydłuży mi się doba? ;) [żart oczywiście]Tak poważniej, to obecnie mam problem z tym, że powinnam już pójść do spowiedzi, a nie idę… Ot i wszystko…Pozdrawiam! :)
dzięki modlitwie można wiele;) więc kto wie czy ta doba Ci się nie wydłuży;) Pozdrawiam.
wow alee mnie wciągłoo to czytanie…fajny blog i życze dalszej weny do pisania:) będę tu częściej zaglądac:DPoZdRaWiAm
Witaj i Szczęść Boże ! Niestety mamy coraz mniej czasu – na wszystko – ale najgorsze jest chyba to, żemamy tak mało czasu dla – bliskich – Pozdrawiam serdecznie. http://www.mariola-wiersze.blog.onet.pl
To nieprawda, że “Na mecie zawsze jest pierwszy. Czas…”; tak jest tylko tu na ziemi. Jak już będziemy w niebie, nie będzie pierwszy!
“Twój przyjaciel na dobre i złe, biciu serca odmierza wciąż kres, uwięziony w klepsydrze twój pan, co na ustach ma piach..”ojciec chory czy wziął urlop od komputera? :(
wyjechał.
???Gdzie się Ojciec podziewa, chyba nie zrezygnował z dalszego pisania.
Już jestem! Przepraszam za chwilową nieobecność. Tak już jest, że czasami trzeba na moment uciec od świata, żeby popatrzeć na niego nieco inaczej, z dystansu. No i oczywiście na popatrzeć na siebie. W codzienności ludzką niemocą pisanej wiele spraw po prostu gdzieś umyka… Każde zatrzymanie się jest więc nieopisanie radosnym uśmiechem Pana Boga, który chowa się za zasloną Tajemnicy, to znów się pojawia… Dziękuję wszystkim, którzy pamiętali.
Szkoda, że nie wszyscy mogą ot tak po prostu uciec od tego świata… :(
> Wyścig ze Słońcem, z Wiatrem, z Czasem… Wskaźnik> prędkości pokazywał coraz to nowe liczby: 110, 120, 140,> 150… Słońce uciekało za horyzont. Wydawało mi się, że> mogę je doścignąć. Razem z Wiatrem pobiec i złapać w> dłonie jego gorące promienie. Czas też uciekał.> Nieuchronnie. On zawsze jest jak… jak powietrze, którego> nie możesz skryć w dłoniach. Ciągle tylko ulatuje i> ulatuje. Niezmordowany podróżnik i kuglarz. Śmieje się z> nas, kiedy nie potrafimy go wykorzystać, rzuca nam kłody> pod nogi, kiedy nie możemy zdążyć. Na mecie zawsze jest> pierwszy.Czas…>
Bracie Tomaszu,mam takie odczucie,że jesteś smutny…Jesteś szczęśliwy?Wybrałeś trudną drogę życia…w samotności,ale blisko Boga.Życzę Ci wytwałości i pogody ducha.Obiecuje modlitwę.
Smutny..? Sam nie wiem… Nie, chyba nie. To nie smutek. Bardziej chyba zadumanie…Dziękuję!
Czas…tik,tak….zamień go w bezczas Tomaszu:).Wtedy go nie ma.A życie nadal jest.